Instalacja Ge JKP45WP1 jest jednym z najbardziej zaawansowanych systemów instalacji urządzeń elektrycznych. Jest to system kompatybilny z nowoczesnymi systemami inteligentnymi, który umożliwia wygodną obsługę różnych urządzeń elektrycznych. System JKP45WP1 może być zainstalowany w domu lub w miejscu pracy za pomocą łatwych w instalacji części. System JKP45WP1 umożliwia również automatyczną konfigurację urządzeń elektrycznych i wygodne monitorowanie statusu urządzenia. System JKP45WP1 jest idealnym rozwiązaniem dla wszystkich, którzy chcą mieć pełną kontrolę nad swoim systemem instalacji elektrycznej.
Ostatnia aktualizacja: Informacje dotyczące instalacji Ge Jkp45wp1
Dostęp do informacji w zakresie rozliczeń w postaci elektronicznej
Informujemy, że Grupa Energia GE Sp. z o. o. (dawniej Grupa Energia GE Sp. Sp. k. ) od dnia 1 grudnia 2020 r. zapewnia odbiorcom końcowym możliwość dostępu do informacji w zakresie rozliczeń w postaci elektronicznej oraz do faktur elektronicznych. Dla celów realizacji dostępu do informacji w formie elektronicznej prosimy korzystać z adresu poczty
elektronicznej bok@grupa-energia. pl.
Informacje będą udzielane na zapytanie kierowane z adresów poczty elektronicznej ujawnionych w treści wiążących strony umów lub w innej formie potwierdzonych pomiędzy stronami. Odbiorcy zainteresowani uzyskiwaniem faktur elektronicznych muszą zaakceptować stosowanie tej formy sporządzania faktur. Dodatkowych informacji w zakresie dostępu do informacji o rozliczeniach w postaci elektronicznej oraz do faktur elektronicznych na bieżąco udziela nasze biuro (dane kontaktowe w zakładce Kontakt).
Informacja o wdrożeniu opłaty mocowej
od 1 stycznia 2021 r.
Informujemy, że od 1 stycznia 2021 r. Grupa Energia GE Sp. ), jako operator systemu dystrybucyjnego, zobowiązany jest do pobierania opłaty mocowej
i przekazywania jej do Polskich Sieci Elektroenergetycznych S. A., zgodnie z ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy (Dz. U. z 2020 r. poz. 247 ze zmianami).
Oznacza to, że na Państwa fakturach za usługi dystrybucji pojawi się dodatkowy składnik „opłata mocowa„, uzależniony od rodzaju odbiorcy energii (gospodarstwa domowe lub pozostali odbiorcy).
Polskie Sieci Elektroenergetyczne S. A. są operatorem elektroenergetycznego systemu przesyłowego w Polsce, którego celem jest zagwarantowanie bezpiecznej pracy Krajowego Systemu Elektroenergetycznego. Opłata mocowa ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego poprzez utrzymywanie niezbędnych rezerw mocy w systemie.
W przypadku jakichkolwiek pytań, zapraszamy do kontaktu pod adresem:
bok@grupa-energia. pl.
Struktura paliw oraz informacja o wpływie wytwarzania energii na środowisko
Informacje o strukturze paliw i innych nośników energii pierwotnej zużytych do wytworzenia energii elektrycznej sprzedanej w 2020 roku przez Grupa Energia GE Sp. oraz o wpływie wytworzenia tej energii elektrycznej na środowisko zgodnie z §37 Rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego z dnia 4 maja 2007 r.
Struktura paliw
Środki poprawy efektywności energetycznej:
-Realizacja i finansowanie przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej;
-Nabycie urządzenia, instalacji lub pojazdu, charakteryzujących się niskim zużyciem energii oraz niskimi kosztami eksploatacji;
-Wymiana eksploatowanego urządzenia, instalacji lub pojazdu na urządzenie, instalację lub pojazd, o których mowa w pkt 2, lub ich modernizacja;
-Realizacja przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. z 2014 r. 712 oraz z 2016 r. 615);
-Wdrażanie systemu zarządzania środowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie dobrowolnego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS), uchylającego rozporządzenie (WE) nr 761/2001 oraz decyzje Komisji 2001/681/WE i 2006/193/WE (Dz. Urz. UE L 342 z 22. 12. 2009, str. 1, z późn. zm. ), potwierdzone uzyskaniem wpisu do rejestru EMAS, o którym mowa w art.
Zakres informacji przekazywanych odbiorcom.
Informacja o możliwości instalacji licznika ze zdalnym odczytem
Nowelizacja ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (Dz. z 2021 r. 716 z późn. ), umożliwia odbiorcy końcowemu w grupie taryfowej C11, przyłączonemu do sieci Grupa Energia GE Sp. wystąpienie z wnioskiem o zainstalowanie licznika zdalnego odczytu.
Zgodnie z limitem określonym w Prawie Energetycznym, Grupa Energia GE Sp. może zainstalować w danym roku kalendarzowym liczniki zdalnego odczytu na pisemny wniosek odbiorców, w nie więcej niż 0, 1% punktów poboru energii przyłączonych do sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV.
Koszt instalacji licznika zdalnego odczytu wynosi: 2 500 zł netto
Termin instalacji licznika zdalnego odczytu na wniosek klienta wynosi 4 miesiące od dnia wystąpienia o to odbiorcy końcowego.
Wniosek należy przesłać poprzez formularz kontaktowy na stronie internetowej: www. pl
1 Do kiedy należy złożyć wniosek o przydział bezpłatnych uprawnień do emisji?
Zgodnie z art. 4 ust. 1 wniosek o przydział bezpłatnych uprawnień do emisji należy składać przed dniem 30 maja br.
Wniosek jest składany do Krajowego Ośrodka Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBiZE). Zgodnie z art. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (dalej: rozporządzenie 2019/331 (FAR)), prowadzący instalacje dotychczas działające są zobowiązani dołączyć do wniosków:
1) zweryfikowany raport dotyczący danych podstawowych,
2) plan metodyki monitorowania,
3) sprawozdanie z weryfikacji.
Instalacja dotychczas działająca to instalacja - zgodnie z art. 2 pkt 1 rozporządzenia 2019/331 (FAR) - która uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych, o którym mowa w art. 3 pkt. 25 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych(Dz. U. z 2018 r. poz. 1201 z zm. ), przed dniem albo w dniu 30 czerwca 2019 r.
Wniosek ma być złożony przed dniem 30 maja 2019 r. Należy pamiętać, że prowadzący instalacje nie mają obowiązku składania wniosków. Niezłożenie wniosku skutkuje brakiem przydziału.
2 Czy prowadzący instalację może złożyć wniosek o przedłużenie tego terminu
Nie, nie może, bowiem nie ma procedury przewidującej możliwość przedłużenia terminu.
3 Kto będzie „organem właściwym” do opiniowania planów metodyki monitorowania?
Zgodnie z projektem ustawy o zmianie ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz niektórych innych ustaw, plany metodyki monitorowania będą zatwierdzane w drodze decyzji przez ten sam organ, który wydaje zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych (np. marszałek, starosta). Plan metodyki monitorowania będzie opiniowany przez KOBiZE.
4 Na mocy jakiej regulacji będzie zatwierdzony plan metodyki monitorowania przed weryfikacją, ponieważ obowiązująca ustawa nie daje takiej możliwości?
Ostateczny termin zatwierdzenia planu metodyki monitorowania określony jest w art. 6 rozporządzenia 2019/331 (FAR) na dzień 31 grudnia 2020 r. Nie przewiduje się obowiązku wcześniejszego zatwierdzenia planu, o którym mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2019/331 (FAR). Tym niemniej plan musi zostać oceniony (walidacja na zgodność z przepisami) przez weryfikatora, zanim zostanie dołączony do wniosku o przydział darmowych uprawnień, tj. przed dniem 30 maja 2019 roku
5 Czy weryfikator będzie zobowiązany weryfikować także produkcję?
Tak, wynika to z posiadanej akredytacji weryfikatora.
Zgodnie z przepisami w zakresie – „Parametrów w przypadku gromadzenia danych podstawowych” – określanych w załączniku IV rozporządzenia 2019/331 (FAR) wielkość produkcji jest jedną z rodzaju danych podlegającą weryfikacji w zakresie raportu dotyczącego danych podstawowych.
6 Czy weryfikatorzy są zobowiązani posiadać akredytację zgodnie z Rozporządzeniem 600/2012 czy 2018/2067? Gdzie można znaleźć listę dostępnych weryfikatorów spełniających wymagania?
Zgodnie z art. 78 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (tzw. rozporządzenie 2018/2067) „Przepisy rozporządzenia (UE) nr 600/2012 mają w dalszym ciągu zastosowanie do weryfikacji emisji mających miejsce przed dniem 1 stycznia 2019 r. oraz, w stosownych przypadkach, do danych dotyczących działalności prowadzonej przed tym terminem. ” W związku z tym weryfikatorzy mogą posiadać akredytację zarówno na podstawie rozporządzenia 600/2012, jak i rozporządzenia 2018/2067, w zakresie emisji, jak również działań prowadzonych w instalacji przed tą datą. Jednakże, aby móc weryfikować raport dotyczący danych podstawowych weryfikator musi posiadać akredytacje nr 98 w zakresie – „Inne działania na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE”
Listę weryfikatorów można znaleźć na stronach KOBiZE wraz z odnośnikami do akredytacji – http://www. pl/pl/article/monitorowanie-raportowanie-weryfikacja-emisji/id/432/wykaz-akredytowanych-weryfikatorow
7 Kto może reprezentować podmiot i podpisywać dokumenty składane wraz z wnioskiem o przydział bezpłatnych uprawnień?
Jako osoby uprawnione do reprezentowania podmiotu należy wskazać:
- wspólników lub członków zarządu uprawnionych do reprezentacji zgodnie z aktualnym sposobem reprezentacji określonym w KRS albo (w przypadku, gdy stan wynikający z KRS jest nieaktualny) wynikającym z umowy spółki lub innego wewnętrznego aktu spółki – w przypadku spółek prawa handlowego,
- w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą – tę osobę fizyczną, zgodnie z danymi ujętymi w ewidencji działalność gospodarczej,
- wspólników spółki – w przypadku spółek cywilnych,
- w przypadku innych podmiotów – osoby uprawnione do składania oświadczeń woli w imieniu podmiotu zgodnie z zasadami wynikającymi z aktu potwierdzającego powstanie lub podjęcie działalności przez podmiot.
Jako osoby uprawnione do reprezentowania podmiotu mogą też zostać wskazane inne osoby właściwie umocowane (pełnomocnicy). W takim przypadku należy do wniosku dołączyć stosowne pełnomocnictwo udzielone w formie pisemnej, podpisane zgodnie z zasadami reprezentacji lub inny dokument będący podstawą do podejmowania czynności w imieniu lub na rzecz określonego podmiotu. Należy załączyć pełen ciąg dokumentów wykazujących umocowanie do udzielenia pełnomocnictwa, chyba że umocowanie to wynika z aktualnych danych w KRS.
Dokumenty składane we wniosku tj. raport dotyczący danych podstawowych; i plan metodyki monitorowania musi być podpisany także przez weryfikatora. Weryfikator składa swój podpis i pieczęć na pierwszej stronie obok podpisu „osoby prawnie odpowiedzialnej” formularz NIMs, i „imię nazwisko i podpis” na formularzu planu metodologii monitorowania.
8 Które komórki w formularzu Raport dotyczący danych podstawowych należy wypełnić w arkuszach – jaka jest ogólna zasada wypełniania danych w arkuszach?
Co do zasady komórki w arkuszach Raportu zacienione tylko na kolor żółty są obowiązkowe do wypełnienia, komórki zacienione na kolor jasno żółty można wypełnić opcjonalnie (zwykle jako dodatkowa informacja), natomiast komórek w kolorach innych niż powyższe nie można uzupełniać (wypełniają się automatycznie lub pozostają puste/nieaktywne). Należy pamiętać, że część komórek staje się nieaktywna (wyszarza się) po wypełnieniu wcześniejszych pól, dlatego istotnym jest przechodzenie przez poszczególne arkusze w kolejności w jakiej są ulokowane w pliku.
9 Jaka jest różnica pomiędzy danymi zawartymi w arkuszu D_Emissions, a danymi zawartymi w arkuszu E_EnergyFlows w Raporcie dotyczącym danych podstawowych?
Informacje zawarte w arkuszu D_Emissions dotyczą danych o emisji, a w arkuszu E_EnergyFlows zestawione są informacje dotyczące energii wprowadzonej w paliwie oraz podziału mierzalnego ciepła na odpowiednie strumienie. Dane dotyczące emisji i energii wprowadzonej w paliwie generowane są na podstawie informacji zawartych we wcześniejszych arkuszach (B+C_Emissions_Y1 do Y5) co sugeruje zielony kolor komórek, w których się generują. Pozostałe informacje, które mają znaczenie w przypadku danej instalacji należy wpisać do odpowiednich komórek (kolor żółty).
10 Czy można wpisywać „ręcznie” dane do arkusza E_EnergyFlows”?
W arkuszu E_EnergyFlows komórki, które są oznaczone kolorem żółtym należy wypełnić ręcznie. Co do zasady nie można edytować komórek innych niż w kolorach żółtym lub jasno żółtym, o czym jest mowa w odpowiedzi do pytania nr 8.
11 Co oznacza hierarchia wyboru w arkuszu E_EnergyFlows Planu Metodyki Monitorowania?
Wybór opcji „PRAWDA” przy pytaniu czy przestrzegano porządku hierarchicznego oznacza, że powyżej zostało wykorzystane źródło danych o najwyższej pozycji w hierarchii określonej w pkt 4 załącznika VII do FAR. Jeżeli tak nie jest, należy wybrać opcję „FAŁSZ” i wskazać przyczynę na liście rozwijanej i opisać poniżej bardziej szczegółowe informacje.
12 W jaki sposób należy zaznaczyć, że dana pod-instalacja narażona jest na ryzyko ucieczki emisji (CL)?
Stopień narażenia na ryzyko ucieczki emisji w Formularzu raportu o danych podstawowych (w pkt III w arkuszu A_InstallationData) oznaczany jest automatycznie przy wyborze odpowiedniej pod-instalacji produktowej. W przypadku pod-instalacji rezerwowych, tj. pod-instalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, paliwie oraz wytwarzających emisje procesowe, określenie czy dana pod-instalacja podlega pod CL, należy dokonać na podstawie kodów NACE i PRODCOM mając na uwadze czy dany proces wykorzystuje się w sektorze lub podsektorze uważanym za narażony na ryzyko ucieczki emisji.
13 Co należy rozumieć pod pojęciem „wystarczający dowód” (sufficient proof) w odniesieniu do konieczności potwierdzenia kodów narażenia na znaczące ryzyko ucieczki emisji (NACE/PRODCOM)?
14 Według jakiej listy należy weryfikować odbiorców przemysłowych narażonych na ryzyko ucieczki emisji (CL) i nienarażonych na ryzyko ucieczki emisji (non-CL)?
15 Czy w przypadku gdy w zakresie instalacji występuje kilku odbiorców zaliczanych do carbon leakage (CL), w formularzu wniosku należy je łączyć do wspólnej pod-instalacji, czy należy wyodrębniać wszystkie z osobna?
Odbiorców należy przyporządkować do odpowiednich pod-instalacji, w tym konkretnym przypadku korzystając z kryterium narażenia na ryzyko ucieczki emisji. Co do zasady nie należy wyodrębniać każdego z odbiorców osobno tj. nie należy każdego odbiorcy przypisywać do odrębnej pod-instalacji.
16 Czy ciepło zużyte w instalacji (na cele odgazowywacza, ogrzewania i ciepłej wody) można zakwalifikować jako pod-instalację objętą wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple "non-CL"? Tym samym czy można liczyć na dodatkowe darmowe uprawnienia do emisji
Zgodnie z załącznikiem VII do rozporządzenia 2019/331 (FAR) pkt 7 ZASADY OKREŚLANIA MIERZALNEGO CIEPŁA NETTO pkt 7. 1. „Wszystkie wyszczególnione ilości mierzalnego ciepła zawsze odnoszą się do ilości netto mierzalnego ciepła, określonej jako zawartość ciepła (entalpia) przepływu ciepła przekazanego do procesu zużywającego ciepło lub zewnętrznego użytkownika, pomniejszona o zawartość ciepła przepływu powrotnego. W sprawności systemu ogrzewania uwzględnia się procesy zużywające ciepło niezbędne do zarządzania produkcją i dystrybucją ciepła, na przykład odpowietrzanie, przygotowanie wody uzupełniającej i regularne przedmuchiwania, których nie można zatem uznać za procesy zużywające ciepło kwalifikujące się do przydziału uprawnień do emisji”
Z kolei zgodnie z definicją pod-instalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple w zakresie tej pod-instalacji wchodzi ciepło wytwarzane w instalacji lub importowane z instalacji objętej EU ETS, m. in. zużywane w granicach instalacji do wytworzenia produktów, uzyskania energii mechanicznej innej niż wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej, do ogrzewania lub chłodzenia w obrębie instalacji, z wyjątkiem zużycia do produkcji energii elektrycznej.
Tak więc przydział uprawnień do emisji jest możliwy w przypadku wytwarzania ciepła na potrzeby ogrzewania i ciepłej wody w obrębie instalacji. Na ciepło na cele odgazowywacza nie ma bezpłatnych uprawnień
17 Gdzie znajdują się informacje dotyczące zasad kwalifikacji instalacji do systemu EU ETS?
Zakres funkcjonowania systemu EU ETS oraz zasady kwalifikacji instalacji zostały określone w ustawie z dnia 21 czerwca 2015 roku o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w art. 15 oraz załączniku nr 1 do niniejszej ustawy.
18 Czym jest sieć ciepłownicza i co obejmuje? Czy ciepło zużyte do ogrzewania hal produkcyjnych i pomieszczeń administracyjnych u odbiorcy można zaliczyć do „podinstalacji sieci ciepłowniczej”?
Zgodnie z art. 2 pkt 5 rozporządzenia 2019/331 (FAR) „podinstalacja sieci ciepłowniczej” zdefiniowana jest jako czynniki produkcji, produkty i odpowiadające im emisje, które nie są objęte zakresem podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów i które odnoszą się do wytwarzania, importu z instalacji objętej systemem EU ETS, lub do obu tych sytuacji, mierzalnego ciepła, które jest przesyłane siecią ciepłowniczą. Sieć ciepłownicza została określona w tym samym artykule w pkt 4 i oznacza dystrybucję mierzalnego ciepła w celu ogrzewania lub chłodzenia przestrzeni lub w celu wytwarzania ciepłej wody do użytku domowego za pośrednictwem sieci, do budynków lub obiektów nieobjętych EU ETS, z wyjątkiem mierzalnego ciepła stosowanego do wytwarzania produktów i powiązanych działań lub do wytwarzania energii elektrycznej. A zatem ciepło dostarczane do instalacji objętej systemem EU ETS niezależnie, czy do produkcji czy też ogrzania hal produkcyjnych, nie stanowi ciepła zakwalifikowanego jako podinstalacja „sieć ciepłownicza”, w przypadku podmiotów nieobjętych EU ETS zgodnie z ostatnim zdaniem „z wyjątkiem mierzalnego ciepła stosowanego do wytwarzania produktów i powiązanych działań lub do wytwarzania energii elektrycznej” Zgodnie z pkt. 2. 1 wytycznych cz. 2, sieć ciepłownicza jest to sieć rurociągów i urządzeń wykorzystywanych do dystrybucji ciepła na potrzeby ciepłownictwa. Natomiast zgodnie z art. 2(5) rozporządzenia FAR podinstalacja sieci ciepłowniczej oznacza czynniki produkcji, produkty i odpowiadające im emisje, które nie są objęte zakresem podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów i które odnoszą się do wytwarzania, wprowadzania z instalacji objętej ETS, lub do obu tych sytuacji, mierzalnego ciepła, które jest wyprowadzane do celów sieci ciepłowniczej.
19 W jaki sposób rozliczyć instalację, która w 2018 r. połączyła się z inną instalacją również będącą w ETS, konkretnie chodzi o cukrownię i połączenie elektrociepłowni z suszarnią. Czy w latach przed połączeniem stosować sumę danych dwóch instalacji?
Zgodnie z pkt. 3. 4. Dokumentu nr 5 – Wytyczne dotyczące monitorowania i raportowania w odniesieniu do zasad bezpłatnego przydziału jeżeli instalacja powstała w wyniku połączenia lub podziału innych instalacji, należy się upewnić czy zgłaszane dane są zgodne z raportami NIMs poprzednich instalacji, tj. suma poprzednich poziomów aktywności musi być identyczna z sumą zgłaszanych aktywności (po połączeniu lub po podziale). Zazwyczaj można to zapewnić poprzez analogiczne podejście w planie metodyki monitorowania, łącząc lub dzieląc dane opisane w raporcie o metodyce zbierania danych, tak aby metody podziału lub łączenia zbiorów danych instalacji były jasno opisane.
20 Gdzie można znaleźć dodatkowe informacje w języku angielskim dotyczące metodyki oraz sposobu wypełniania formularzy?
Oddanie do użytku instalacji wody pitnej wiąże się ze ściśle określoną procedurą dotyczącą m. in. próby ciśnieniowej, płukania i dezynfekcji. Jeżeli wymagania w tym zakresie nie zostaną spełnione, inwestor ma prawo żądać usunięcia usterek oraz wynikającego z nich skażenia mikrobiologicznego na koszt wykonawcy instalacji.
Obowiązkiem instalatora wykonującego czy modernizującego instalację wody pitnej jest przestrzeganie w tym zakresie odpowiednich przepisów, norm i wytycznych pod rygorem odpowiedzialności cywilnej. Odnoszą się one także do procedury związanej z oddaniem instalacji do użytku i jej uruchomieniem. Odpowiednie uregulowania znajdziemy w normie PN-EN 806-4:2010 [1], która powstała na podstawie dyrektywy Rady 98/83/ WE z 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Ujednolica ona wymagania dotyczące działań związanych z uruchomieniem instalacji wody pitnej. Oprócz tego w naszym kraju należy stosować się do odnośnych rozporządzeń [2] [3] oraz normy PN-EN 12502 [4]. Istotne są także wytyczne branżowe, m. z serii „Wymagania techniczne Cobrti Instal”, oraz wytyczne producentów.
W praktyce, w realizacji działań związanych z uruchomieniem instalacji bardzo pomocne są urządzenia oraz (tab. 1).
Próba ciśnieniowa
Obowiązująca w Polsce norma PN-EN 806-4 w rozdziale 6 zawiera kryteria oraz czynności, jakie należy wykonać przy próbie z użyciem wody lub powietrza:
... Instalacje w obrębie budynków wymagają przeprowadzenia próby ciśnieniowej. Można ją przeprowadzić z użyciem wody lub – jeżeli pozwalają na to krajowe przepisy – z użyciem czystego, niezaolejonego powietrza przy małym ciśnieniu lub gazów obojętnych. Należy pamiętać o możliwych zagrożeniach ze strony dużego ciśnienia gazu lub powietrza w układzie...
Jeżeli chodzi o próbę hydrostatyczną, podane zostały trzy metody jej przeprowadzania: A, B lub C, w zależności od materiału i rozmiaru rury. Dla każdej z nich przewidziano inny czas i kroki. Natomiast ujednoliconą procedurę znajdziemy w niemieckiej instrukcji ZVSHK [5].
Najlepiej przeprowadzać próbę ciśnieniową, jeśli bezpośrednio po niej instalacja zostanie napełniona i uruchomiona. W przeciwnym razie nieużytkowana instalacja, zarówno napełniona, jak i z pustym orurowaniem, może zostać skażona biologicznie i w momencie jej uruchomienia woda będzie niezdatna do picia. Jest to jednak trudne do osiągnięcia, w rzeczywistości praktycznie niemożliwe. W normie PN-EN 806-4 podano, co w takim wypadku robić:
... Jeśli układ nie będzie użytkowany bezpośrednio po uruchomieniu, konieczne jest jego płukanie w regularnych odstępach czasu (nie rzadziej niż 7 dni)... Nie jest to najlepsze rozwiązanie. Instrukcja niemiecka [5] zawiera alternatywny sposób, bardziej praktyczny i ekonomiczny. Zaleca się w niej przeprowadzić próbę szczelności z użyciem niezaolejonego sprężonego powietrza przy ciśnieniu 150 mbarów oraz próbę obciążeniową przy ciśnieniu 3 lub 1 bara, w zależności od średnic znamionowych instalacji wody pitnej. Ciśnienie kontrolne powyżej 3 barów nie może być stosowane.
Płukanie
Jeżeli od próby ciśnieniowej do uruchomienia instalacji minie ponad 7 dni, zalecane jest płukanie, aby zapobiec skażeniu biologicznemu. Może być ono przeprowadzane przy zastosowaniu wody pitnej lub powietrza zmieszanego z wodą. Informacje dotyczące jakości tej wody podaje norma PN-EN 806-4 i zaleca, by woda była filtrowana, a cząsteczki w rozmiarze większym niż 150 mm zatrzymywane. Płukanie instalacji powinno się odbywać na jej odcinkach, przy czym żaden z nich nie może być dłuższy niż 100 m, poczynając od najniższego piętra i przechodząc w górę, wzdłuż pionów.
Prędkość przepływu wody przez odcinek jest ujednolicona i wynosi 0, 5 m/s, a jej ilość powinna być min. 20 razy większa niż pojemność wodna instalacji. Żeby zwiększyć efektywność płukania, tak aby woda porwała wszelkie zalegające w rurach cząsteczki i bakterie, zaleca się zwiększenie turbulencji tego ruchu poprzez zastosowanie mieszanki wody i powietrza pod odpowiednim ciśnieniem.
Dodatkowo PN-EN 806-4 podaje, co zrobić w sytuacji, gdy nie udaje się wytworzyć odpowiedniej prędkości przepływu wody w instalacji:
... Jeżeli w płukanym odcinku przewodu rurowego nie udaje się uzyskać minimalnego natężenia przepływu przy całkowitym napełnieniu przewodu rozdzielającego, do płukania należy zastosować zasobnik oraz pompę...
Dezynfekcja
Po przeprowadzeniu płukania inwestor lub instytucja zlecająca wykonanie instalacji może zlecić wykonanie dezynfekcji instalacji. Środki chemiczne stosowane w tym celu powinny być przeznaczone do uzdatniania wody pitnej i określone przez normy europejskie, krajowe lub zasady techniczne. Przy ich doborze należy się przede wszystkim kierować łatwością użycia, bezpieczeństwem pracy oraz ochroną środowiska. Utleniacze mające w składzie chlor mogą powodować powstawanie niebezpiecznych dla środowiska podchlorynianu sodu NaOCl i dwutlenku chloru ClO2. Dużo lepiej sprawdzi się nadtlenek wodoru H2O2, który rozkłada się na niegroźny tlen i wodę, spełnia do tego kryteria bezpiecznego stosowania związku chemicznego i jest łatwy w użyciu. Produkty o niskim stężeniu nadtlenku wodoru po rozkładzie w trakcie dezynfekcji można sprawnie wprowadzić do kanalizacji. Stężenia poniżej 5% tego związku nie są uznawane za niebezpieczne. Zalecane jest stosowanie roztworu składającego się z nadtlenku wodoru o stężeniu 1, 5% rozcieńczonego w 100 l wody pitnej. Stosowanie nadtlenku wodoru w wyższym stężeniu wymaga bardziej pracochłonnego rozcieńczania roztworu i może być niebezpieczne przy stężeniu powyżej 5%. W przypadku błędnie lub źle przygotowanego własnego roztworu do dozowania, instalacja wody pitnej może zostać uszkodzona, a konsekwencje zostaną wyciągnięte w stosunku do instalatora.
Protokół
Po wykonaniu procedury związanej z oddaniem instalacji należy sporządzić protokół. Informacje w nim zawarte powinny dotyczyć przeprowadzonych prób, płukania i dezynfekcji oraz wyników badań i należy go przekazać właścicielowi budynku. Urządzenia stosowane do prób ciśnieniowych, płukania i dezynfekcji wykonują obecnie wydruki, które mogą okazać się nieocenioną pomocą przy sporządzaniu dokumentacji.
Literatura:
[1] PN-EN 806-4:2010 Wymagania dotyczące wewnętrznych instalacji wodociągowych do przesyłu wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Część 4: Instalacje [2] Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (DzU 2017, poz. 2294)
[3] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2002 r. nr 75, poz. 690 z późn. zm. ; stan prawny na 1. 01. 2014 r. )
[4] PN-EN 12502 Ochrona materiałów metalowych przed korozją. Wytyczne do oceny ryzyka wystąpienia korozji w systemach rozprowadzania i magazynowania wody [5] Instrukcja próby szczelności instalacji wody pitnej przy użyciu sprężonego powietrza, gazu obojętnego lub wody, styczeń 2011, ZVSHK
